"رفاقت تعطیل"
بعضی وقتها رفیق جدید پیدا میکردیم میگفت:«بافلانی نگردیم بهتره.»
برای حرف هایش دلیل هم داشت. یک بار خیلی اصرار کرد که با دونفر از دوستان قدیمی رفت و آمد نداشته باشم. من خیلی اهمیت نمیدادم ، احساس میکردم بچه های خوبی هستند .بعد از مدتی فهمیدم که معتاد هستند و فهمیدم اصرار های احمد برای چه بوده.
راوی این خاطره دوست و همرزم شهید.
"تفاخر"
واقعا طوری نبود که برای سوریه رفتن بخواهد خودش را بگیرد یا تفاخری داشته باشد.
هروقت اقوام برای دیدنش می آمدند، انگار نه انگار که از سوریه برگشته. همان بگو بخند همیشگی ومعمولی را داشت.
وقتی هم حرف از سوریه می شد، از اوضاع کلی جنگ تعریف میکرد.
یک کلمه نمی گفت که ما آنجا چیکار میکنیم، این قدر تواضع داشت.
👤راوی برادر شهید
📙منبع کتاب سند گمنامی
